روان شناسی سیاسی وعده های سرانتخاباتی

نگاهی به جریانهای سیاسی به خصوص در دو دهه گذشته منتهی به انتخابات دولت سیزدهم نشان می دهد انتخابات در ایران به جای اینکه تسویه‌حساب وعده های دولت ها با مردم باشد، جنگ دولت ها برای دادن وعده های مردم پسند به قصد قبضه قدرت است.

نگاهی به جریانهای سیاسی به خصوص در دو دهه گذشته منتهی به انتخابات دولت سیزدهم نشان می دهد انتخابات در ایران به جای اینکه تسویه‌حساب وعده های دولت ها با مردم باشد، جنگ دولت ها برای دادن وعده های مردم پسند به قصد قبضه قدرت است. آنچه امروز بیش از هر عاملی پشتوانه مردمی دولت ها را تهدید و روز به روز ضعیف تر میکند، عدم توانایی ذهن خوانی مردم توسط احزاب سیاسی و غوطه ور شدن در ذهن خوانی یکدیگر آن هم نه به جهت پیشبرد امور کشور، بلکه در جهت تخریب یکدیگر در جهت فریب افکار عمومی می باشد. تجربه مردم در انتخابات دو دهه گذشته نوعی یادگیری منفی در ارتباط با وعده های سرانتخاباتی کاندید ها ایجاد کرده است به گونه ای که وعده های انتخاباتی به تدریج نقش خود را در روی کار آمدن دولت ها و یا انتخابات نمایندگان مجلس بیش از پیش از دست داده اند و این بزرگترین تهدید ساختار انتخاباتی کشور است. به لحاظ ابتدایی ترین اصول روان شناسی، آنچه تقویت نشود، دچار خاموشی خواهد شد و آنچه امروز در حال خاموشی است پاسخ مردم به وعده های انتخاباتی به دلیل عدم تقویت توسط دولت‌ها در دو دهه گذشته می باشد. در صورتی که دولت سیزدهم قادر نباشد این موضوع را به گونه ای شایسته حل کند، با توجه به ساختار روانی انتخاباتی مردم ایران که در دهه های گذشته بر اساس وعده شکل داده شده است، دولت های سیزدهم به بعد به مراتب با مشکلات زیادتری برای به صحنه کشاندن مردم مواجه خواهند شد و این موضوع بیش از پیش جمهوریت نظام را با چالش مواجه خواهد کرد.

١۴٠٠/١٢/٢٩