نه وعده، نه تبلیغ
حمیدرضا عباسیان
وعده های تو خالی برای فریب عوام، تبلیغات وسیع آنچنانی،برپایی میهمانی و دادن شام و نهار همه و همه نشانه هایی است که به آن بیشتر توجه باید کرد.
وعده های تو خالی برای فریب عوام، تبلیغات وسیع آنچنانی،برپایی میهمانی و دادن شام و نهار همه و همه نشانه هایی است که به آن بیشتر توجه باید کرد.
همیشه پرچم های قافله جلوتر از قافله حرکت می کنند. توجه به این پرچم ها میتوانند راهنمای خوبی برای ما باشند.
مگر نمایندگی مجلس چقدر درآمد دارد که برخی اینقدر برایش هزینه می کنند؟ این که این هزینه ها از کجا و توسط چه کسانی و با چه هدفی تامین می شود آدم را به یاد کشاورزی (کاشت و برداشت)می اندازد. عده می کارند تا برداشت کنند. یقینا فردی که با حمایت و تکیه بر قدر و پول و تبلیغات دیگران به مجلس راه می یابد دیگر استقلال تصمیم گیری و عمل لازم را برای این کرسی ندارد.
چنین فردی همواره وامدار دیگران است و می بایست به گونه ای حرکت کند که با ایجاد رانت های خاصی منافع حامیان خود را تامین کند.
با حضور حداکثری و توجه به پرچم های قافله رای خود را صحیح و به جا خرج کنید.
یقینا خدمت به مردم نیاز به لفاظی نیز ندارد. وابستگی جناحی به گروه های سیاسی موجود نیز استقلال عمل نماینده را کم میکند بطوری که نماینده باید همیشه به جای در نظر گرفتن مصلحت مردم ابتدا به منافع حزب یا گروه یا طیف سیاسی خود نگاه کرد.
آزاد اندیشانی چون آیت الله مدرس و آیت الله طالقانی نمونه های خوبی از یک نماینده مستقل (غیر وامدار )هستند که به دلیل عدم وابستگی به منابع قدرت و ثروت با اقتدار و شجاعت به انجام وظیفه نمودند.
